Max en Yorick waren de klas ingelopen en
hadden hun plekje opgezocht. Het was rumoerig en groepjes stonden bij elkaar te
praten. Toen de leraar binnenkwam met en nieuw meisje, werd er even gekeken en
zocht iedereen zijn plaats op. Max keek ook en zijn hart sloeg een slag
over. Wauw! dacht hij. Hij voelde hoe de vlinders in zijn buik wild een weg naar
buiten zochten. Yorick stootte hem al een tijdje aan, maar hij merkte niets. “Jongens,
dit is Mara Derksen....Komt hier op school…. samenwerken.” De woorden waren hol
en in flarden langs hem heen gegaan.Yorick gaf hem een zachte por en dat bracht
hem weer in het heden. “Wauw!”, zei hij zacht. “Wat nou wauw?”, vroeg Yorick hikkend, die al in de gaten had wat er aan de
hand was. “Ik ben verliefd”, fluisterde hij blij, Yorick bij de arm pakkend. Mara was langs hem opgelopen en had vriendelijk gelachen, wat bij hem opnieuw een
vlinderinvasie veroorzaakte. Hij zakte met een glimlach achterover en bedacht
hoe hij haar aandacht moest krijgen. Yorick gaf hem opnieuw een por, maar nu
iets harder. “Wakker blijven!”, siste hij. Auw! Hij keek zijn vriend pijnlijk
maar ook dankbaar aan.